کد مطلب:280085 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:512
منزلت حضرت مهدی و وضعیت مردم در زمان حضرت
(عقد الدرر ص 159):
عن امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع): فی قصة المهدی (ع) و فتحه لمدینة القاطع، قال: فیبعث المهدی (ع) الی امرائه بسائر الامصار بالعدل بین الناس و ترعی الشاة و الذئب فی مكان واحد و تلعب الصبیان بالحیات و العقارب لا یضرهم شی ء و یذهب الشر و یبقی الخیر و یزرع الانسان مدا یخرج له سبعمائة مد، كما قال الله تعالی: «كمثل حبة انبت سبع سنابل فی كل سنبلة مائة حبة و الله یضاعف لمن یشاء» و یذهب الربا و الزنا و شرب الخمر و الریا و تقبل الناس علی العبادة و المشروع و الدیانة و الصلاة فی الجماعات و تطول الاعمار و تؤدی الأمانة و تحل الأشجار و تتضاعف البركات و تهلك الأشرار و یبقی الأخیار و لا یبقی من یبغض اهل البیت (ع).
امیرالمؤمنین (ع) در داستان مهدی (ع) گشودن او شهر قاطع را فرمود: پس مهدی (ع) فرماندهان خود را به سائر شهرها می فرستد و دستور رعایت عدل در بین مردم و گوسفند و گرگ در یكجا می چرند و كودكان با مرا و عقرب بازی كنند ضرری به آنان نمی رسد شر و بدی برود و خیر و خوبی باقی ماند آدمی یك مد (یكچارك) بكارد و هفتصد چارك بیرون آرد چنانكه خدای متعال فرماید: «مانند دانه ای كه برویاند هفت
[ صفحه 549]
خوشه را در هر خوشه ای صد دانه باشد و خدا می افزاید برای هر كس كه بخواهد» و ربا و زنا و شراب خواری و ریاء برود و مردم روی به عبادت و امر مشورع و دیانت و نماز جماعت ها آورند و عمرها طولانی شود و امانت ها اداء گردد و درختان بارور شوند و بركتها افزون گردد و بدان نابود شوند و نیكان باقی مانند و كسی از دشمنان اهل بیت (ع) باقی نمانند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 460):
عن ابی حمزة عن ابی جعفر (ع) قال: قال رسول الله (ص): طوبی لمن ادرك قائم اهل بیتی و هو یأتم به فی غیبته قبل قیامه، و یتولی اولیائه و یعادی اعدائه ذلك من رفقائی و ذوی مودتی و اكرم امتی علی یوم القیامة.
به نقل از ابی حمزة از حضرت امام باقر (ع) فرمود: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: خوشا حال آن كس كه قائم اهل بیتم (ع) را ادراك كند و در غیبت او پیش از قیامش اقتداء و پیروی از او نماید و دوستدار دوستانش و دشمن دشمنانش باشد همچون كسی از رفقا و دوستان من و گرامی ترین فرد امتم در روز قیامت باشد.
(كمال الدین و اتمام النعمة ص 365):
عن جابر بن یزید الجعفی قال: سمعت جابر بن عبدالله الانصاری یقول: لما انزل الله علی نبیه (ص): «یا ایها الذین امنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منكم» قلت: یا رسول الله عرفنا الله و رسوله فمن اولی الامر الذین قرن الله طاعتهم بطاعتك؟ فقال (ع): هم خلفائی من بعدی یا جابر و ائمة الهدی بعدی اولهم علی بن ابیطالب (ع) ثم الحسن (ع) ثم الحسین (ع)، ثم علی بن الحسین (ع)، ثم محمد بن علی المعروف فی التویة بالباقر (ع) و ستدركه یا جابر فاذا لقیته فاقرئه منی السلام ثم الصادق جعفر بن محمد (ع) ثم موسی بن جعفر ثم علی بن موسی ثم محمد ثم موسی بن جعفر (ع) ثم علی بن موسی (ع) ثم محمد بن علی ثم علی بن محمد ثم الحسن بن علی (ع)، ثم سمیی و كنیی حجة الله فی ارضه و بقیته فی عباده: محمد بن الحسن بن علی (ع) ذلك الذی یفتح الله عزوجل علی یدیه مشارق الارض و مغاربها و ذلك الذی یغیب عن شیعته و اولیائه غیبة لا یثبت فیها علی القول بامامته الا من امتحن الله قلبه للایمان قلبه للایمان قال جابر: فقلت: یا رسول الله فهل یقع
[ صفحه 550]
لشیعته الانتفاع به فی غیبته؟ فقال (ع): ای والذی بعثنی بالحق انهم لیستضیئون بنوره و ینتفعون بولایته فی غیبته كانتفاع الناس بالشمس و ان علاها سحاب یا جابر هذا من مكنون سر الله و مخزون علم الله، فاكتمه الا عن اهله. الخبر.
به نقل از جار بن یزید جعفی گفت: از جابر بن عبدالله انصاری (رض) شنیدم می فرمود: وقتی كه آیه شریفه: «ای مؤمنین اطاعت خدا و اطاعت پیغمبرش (ص) و اطاعت اولیاء امر خود كنید» بر رسول اكرم (ص) نازل شد. من عرض كردم: یا رسول الله (ص) ما خدا و رسولش (ص) را شناخته ایم اولیای امر كیانند كه خدا اطاعت آنان را به اطاعت شما قرین فرموده؟ فرمود: آنان جانشینان من پس از من باشند ای جابر. و امامان هادی (ع) بعد از من هستند اولشان امام علی بن ابی طالب (ع) سپس امام حسن (ع) پس از او امام حسین (ع) سپس امام علی بن الحسین (ع) پس از او امام محمد بن علی (ع) كه در توریة به باقر معروف و تو ای جابر او را ادراك می كنی و چون ادراكش كنی از من به او سلام برسان پس از او صادق امام جعفر بن محمد (ع) بعد از او امام موسی بن جعفر (ع) پس از او امام علی بن موسی (ع) سپس امام محمد بن علی (ع) پس از او امام علی بن محمد (ص) سپس امام حسن بن علی (ع) پس از او همنام و هم كنیه من حجت خدا در زمین و بقیة خدا در بندگانش امام محمد بن الحسن بن علی (ع) كه خدا با دست او شرقها و غربهای زمین را می گشاید. او از شیعیان و دوستانش غائب می شود غیبتی كه ثابت نمی ماند به عقیده داشتن به امامتش مگر كسی كه قلبش را برای ایمان امتحان فرموده باشد جابر گفت: عرض كردم: یا رسول الله (ص) آیا شیعیانش در غیبتش انتفاعی از آن جناب می برند؟ فرمود: آری قسم به آن كس كه مرا به حق مبعوث فرموده مردم از نور او كسب روشنائی می كنند و اگر چه ابر آن را پوشانده باشد. ای جابر این مطلب از اسرار پوشیده خدا و علم محزون خدا است آن را كتمان كن مگر از راهش. الخبر.
(اثبات الهداة ج 3 ص 469):
عن جار عن ابیعبدالله (ع) قال: یأتی علی الناس زمان یغیب عنهم امامهم فیا طوبی للثابتین علی امرنا فی ذلك الزمان. الحدیث.
[ صفحه 551]
به نقل از جابر امام صادق (ع) فرمود: زمانی به مردم برسد كه امامشان (ع) از آنها غائب گردد ای خوشا حال آنانكه در امر مادر آن زمان ثابت مانند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 475):
عن عبدالله بن سنان قال: ابوعبدالله (ع): ستصیبكم شبهة فتبقون بلا علم یری، و لا امام هدی لا ینجو منها الا من یدعو بدعاء الغریق، قلت: و كیف دعاء الغریق؟ قال: یقول: «یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینك». الحدیث.
بنقل ا زعبدالله بن سنان گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: شبهه ای به شما می رسد و بدون علم و نشانه و بدون امام راهنما باقی می مانید و از آن شبهة نجات و رهائی نمی یابد مگر كسی كه دعای غریق بخواند. عرض كردم: دعای غریق چگونه است؟ فرمود: بگوید: «ای خدا ای بخشاینده ای مهربان ای دگرگون كننده ی دلها قلبم را بر دینت ثابت كن». الحدیث.
(اثبات الهداة ج 3 ص 492):
عن سلام بن المستنیر عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل: (و اعلموا ان الله یحیی الارض بعد موتها) قال: یحییها الله عزوجل بالقائم (ع) بعد موتها یعنی بموتها كفر اهلها و الكافر میت.
بنقل از سلام بن مستنیر از حضرت امام باقر (ع) در تفسیر آیه كریمه: «و بدانید كه خدا زمین را پس از مردنش زنده كند» فرمود: خدای عزوجل زمین را پس از كفرش با دست قائم (ع) به ایمان زنده می كند یعنی كفر ساكنان زمین زیرا كافر حكم مرده را دارد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 496):
عن علی بن الحسین (ع) قال: اذا قام قائمنا اذهب الله عن شیعتنا العاهة و جعل قلوبهم كزبر الحدید و جعل قوة الرجل منهم قوة اربعین رجلا و یكونون حكام الارض و سنامها.
علی بن الحسین امام سجاد (ع) فرمود: به هنگامی كه حضرت قائم قیام نماید خداوند بلا و بلیه را از شیعیان دور می سازد و قلبهای شان مانند آهن تافته محكم می سازد و
[ صفحه 552]
برای هر یك از آنان قدرت چهل مرد عطا فرماید و آنروز حكومت و دیدبانی زمین با آنها خواهد بود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 556):
عن علی بن عقبة عن ابیه عن ابی عبدالله (ع) قال: اذا قام القائم (ع) حكم بالعدل و ارتفع الجور فی ایامه و آمنت به السبل و اخرجت الارض بركاتها و رد كل حق الی اهله. الحدیث.
بنقل از علی بن عقبة از پدرش از امام صادق (ع) فرمود: وقتی كه حضرت قائم (ع) قیام كند حكم به عدل نماید در حكومت حضرت ستم از بین برود و راهها امن گردد و بركات زمین زیاد شود و هر حقی به صاحب حق می رسد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 584):
عن ابن مسكان قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ان المؤمن فی زمان القائم (ع) و هو بالمشرق لیریه اخاه الذی فی المغرب، و كذا الذی فی المغرب یری اخاه الذی فی المشرق.
بنقل از ابن مسكان گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: در زمان حضرت قائم (ع) مؤمن برادر خود را كه در مغرب است اگر خود در مشرق باشد می بیند و همچنین كسی كه در مغرب باشد برادرش را كه در مشرق است مشاهده می كند.
(فوائد السمطین (مخطوط) اثبات الهداة ج 3 ص 640):
عن جابر بن عبدالله الانصاری، قال: قال رسول الله (ص): المهدی (ع) من ولدی اسمه اسمی و كنیته كنیتی اشبه الناس بی خلقا و خلقا، یكون له غیبة و حیرة یضل فیها الأمم یقبل كالشهاب الثاقب یملاءها عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما.
بنقل از جابر بن عبدالله انصاری (رض) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مهدی (ع) از فرزندان (ع) من اسمه او اسم من و كنیه او كنیه من است و شبیه ترین كسی از جهة خلقت و اخلاق به من می باشد او را غیبتی و حیرتی است كه امت ها در آن گمراه شوند او مانند شهاب ثاقب به سرعت رومی آورد و زمین را پر از عدل و داد می كند چنانكه پر از ظلم و جور شده باشد.
[ صفحه 553]
(اعیان الشیعه ج 2 ص 53):
عن ابی سعید الخدری عن النبی (ص): یكون من امتی المهدی ان قصر عمره فسبع سنین و الا فثمان و الا فتسع تنعم امتی فی زمانه نعیما لم یتنعموا مثله البر و الفاجر یرسل الله السماء علیهم مدرارا و لا تدخر الارض شیئا من نباتها.
بنقل از ابی سعید خدری از رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) از امت من است اگر عمرش كوتاه باشد هفت سال یا هشت سال یا نه سال است امتم در زمان او نعمتی بینند كه هرگز هیچكس خواه نیكوكار و خواه بدكار آنگونه نعمت ندیده باشند خدا آسمان را مأمور فرماید كه بر آنان مرتب ببارد و زمین چیزی از روئیدنی خود را ذخیره و ضبط نكند.
(بحار ج 52 ص 309):
عن ابی عبدالله (ع) و ابی الحسن (ع) قالا: لو قد قام القائم (ع) لحكم بثلاث لم یحكم بها احد قبله: یقتل الشیخ الزانی، و یقتل مانع الزكاة و یورث الاخ اخاه فی الأظلة.
حضرت امام صادق (ع) و حضرت امام كاظم (ع) فرمود: چنانچه قائم (ع) قیام كند به سه چیز حكم دهد كه كسی آنگونه حكم نداده باشد: پیرمرد زنا كار را می كشد و مانع زكوة را به قتل می رساند. و از آنچه سایه اندازد به برادر ارث می دهد - ظاهرا مقصود این است كه از خانه ی برادر سهمی به برادر می دهد كه از آن استفاد كند.
(بحار ج 52 ص 338):
روی علی بن عقبة، عن ابیه قال: اذا قام القائم (ع) حكم بالعدل و ارتفع فی ایامه الجور و امنت به السبل و اخرجت الارض بركاتها ورد كل حق الی اهله و لم یبق اهل دین حتی یظهروا الاسلام و یعترفوا بالایمان، اما سمعت الله سبحانه یقول: «و له اسلم من فی السموات و الأرض طوعا و كرها و الیه یرجعون». الحدیث.
علی ابن عقبه از پدرش گفت: چون حضرت قائم (ع) قیام فرماید حكم به عدل كند و در روزگار او ظلم برطرف شود و راه ها ایمن گردد و زمین بركاتش را بیرون دهد و حق هر صاحب حقی بر او برمی گردد و هیچ دینداری باقی نماند مگر آنكه اظهار اسلام كند و اقرار به ایمان نماید. مگر فرموده ی خدای سبحانه و تعالی به گوش تو
[ صفحه 554]
نخورده: «و برای او تسلیم شود هر كس كه در آسمانها و زمین است خواه به میل و خواه به بی میلی و به سوی برگشت داده می شوند». الحدیث.
(بحار ج 52 ص 315):
عن ابی خالد الكابلی قال: قال ابوجعفر (ع): و الله لكأنی انظر الی القائم (ع) و قد اسند ظهره الی الحجر ثم ینشدالله حقه ثم یقول: یا ایها الناس من یحاجنی فی الله فانا اولی بالله ایها الناس من یحاجنی فی آدم فانا اول بآدم، ایها الناس من یحاجنی فی نوح (ع) فانا اولی بنوح، ایها الناس من یحاجنی فی ابراهیم فانا اولی بابراهیم (ع) ایها الناس من یحاجنی فی موسی (ع) فانا اولی بموسی (ع) ایها الناس من یحاجنی فی عیسی (ع) فانا اولی بعیسی (ع)، ایها الناس من یحاجنی فی محمد (ص) فانا اولی بمحمد (ص) ایها الناس من یحاجنی فی كتاب الله فانا اولی بكتاب الله ثم ینتهی الی المقام فیصلی ركعتین و ینشدالله حقه.
بنقل از ابی خالد كابلی گفت: حضرت امام باقر (ع) فرمود: بخدا قسم گوئی می بینم قائم (ع) را در حالی كه به حجرالاسود تكیه داده و خدا به حق خود می خواند سپس فرماید: ای مردم هر كس درباره ی خدا با من احتجاج كند من سزاوارتر به خدایم ای مردم هر كس درباره ی آدم (ع) با من احتجاج كند من از همه كس به نوح (ع) سزاوارترم ای مردم هر كس درباره ی ابراهیم (ع) با من محاجة كند زیرا من از همه كس به ابراهیم (ع) سزاوارترم. ای مردم هر كس درباره ی موسی (ع) با من احتجاج كند به موسی (ع) از هر كس سزاوارترم. ای مردم هر كس درباره ی عیسی (ع) با من محاجة كند من به عیسی (ع) از هر كس سزاوارترم. ای مردم با من درباره ی محمد (ص) احتجاج كند من به محمد (ص) از هر كس سزاوارترم. ای مردم هر كس درباره ی خدا با من محاجة كند من از همه كس به كتاب خدا سزاوارترم سپس بسوی مقام رود و دو ركعت نماز گذارد و خدا به حقش خواند.
(بحار ج 52 ص 335):
روی عن ابی سعید الخراسانی، عن جعفر بن محمد (ع) عن ابیه (ع) قال: اذا قام القائم (ع) بمكة و اراد ان یتوجه الی الكوفة نادی منادیه: الا لا یحمل احد منكم
[ صفحه 555]
طعامان و لا شرابا و یحمل حجر موسی الذی ابنجست منه اثنتی عشرة عینا فلا ینزل منزلا الا نصبه فانبجست منه العیون فمن كان جائعا شبع و من كان ظمان روی فیكون زادهم حتی ینزلوا النجف من ظاهر الكوفة فاذا نزلوا ظاهرها انبعث منه الماء و اللبن دائما فمن كان جائعا شبع و من كان عطشانا روی.
از ابوسعید خراسانی روایت شده از حضرت امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش (ع) فرمود: چون حضرت قائم (ع) درمكة مشرفه قیام كند و خواهد كه متوجه كوفه شود. منادی او فریاد بركشد: هان نباید كسی خوردنی و نوشیدنی با خود برگیرد و حضرت سنگ موسی (ع) را كه دوازده چشمه از آن برجست با خود برگیرد و هر كجا فرود آید آنرا جای دهد و چشمه ها از آن برجهد و هر كس گرسنه یا تشنه باشد چون از آن بنوشد سیر و سیراب گردد و آن سنگ توشه آنها باشد تا به نجف اشرف در پشت كوفه فرود آیند از آن سنگ آب و شیر پیوسته بیرون آید هر كس گرسنه باشد و از آن بخو رد سیر گردد و انكه تشنه باشد چون بنوشد سیراب شود.
(بحار ج 52 ص 391):
قال ابوعبدالله (ع): كأننی بالقائم (ع) علی ظهر النجف لا بس درع رسول الله (ص) فیتقلص علیه، ثم ینتفض بها فیستدیر علیه، ثم یغشی الدرع بثوب استبرق ثم یركب فرساله ابلق بین عینیه شمراخ، ینتفض به لا یبقی اهل بلد الا اتاهم نور ذلك الشمراخ حتی یكون آیة له، ثم ینشر رایة رسول الله (ص) اذا نشرها اضاء لها ما بین المشرق و المغرب. الحدیث.
امام صادق (ع) فرمود: گوئی قائم (ع) را در پشت نجف اشرف می بینم كه زره رسول اكرم (ص) را در تن كرده و زره در بدنش چین خورده حضرت آنرا می جنباند در نتیجه چین خوردگی از میان رفته سپس جامه ای از استبرق بر روی زره می افكند و بر اسب ابلق سوار گشته و میان دو چشم اسب خوشه ی خرما یا خوشه انگوری آویخته و آنرا می جنباند هیچ ساكن شهری نمی ماند جز آنكه نور آن خوشه به آنها برسد و این نشانه های برای آن حضرت باشد. سپس پرچم رسول خدا (ص) را گشاید كه نور آن پرچم فراگیر مشرق و مغرب گردد.
[ صفحه 556]
عن امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع): فی قصة المهدی (ع) و فتحه لمدینة القاطع، قال: فیبعث المهدی (ع) الی امرائه بسائر الامصار بالعدل بین الناس و ترعی الشاة و الذئب فی مكان واحد و تلعب الصبیان بالحیات و العقارب لا یضرهم شی ء و یذهب الشر و یبقی الخیر و یزرع الانسان مدا یخرج له سبعمائة مد، كما قال الله تعالی: «كمثل حبة انبت سبع سنابل فی كل سنبلة مائة حبة و الله یضاعف لمن یشاء» و یذهب الربا و الزنا و شرب الخمر و الریا و تقبل الناس علی العبادة و المشروع و الدیانة و الصلاة فی الجماعات و تطول الاعمار و تؤدی الأمانة و تحل الأشجار و تتضاعف البركات و تهلك الأشرار و یبقی الأخیار و لا یبقی من یبغض اهل البیت (ع).
امیرالمؤمنین (ع) در داستان مهدی (ع) گشودن او شهر قاطع را فرمود: پس مهدی (ع) فرماندهان خود را به سائر شهرها می فرستد و دستور رعایت عدل در بین مردم و گوسفند و گرگ در یكجا می چرند و كودكان با مرا و عقرب بازی كنند ضرری به آنان نمی رسد شر و بدی برود و خیر و خوبی باقی ماند آدمی یك مد (یكچارك) بكارد و هفتصد چارك بیرون آرد چنانكه خدای متعال فرماید: «مانند دانه ای كه برویاند هفت
[ صفحه 549]
خوشه را در هر خوشه ای صد دانه باشد و خدا می افزاید برای هر كس كه بخواهد» و ربا و زنا و شراب خواری و ریاء برود و مردم روی به عبادت و امر مشورع و دیانت و نماز جماعت ها آورند و عمرها طولانی شود و امانت ها اداء گردد و درختان بارور شوند و بركتها افزون گردد و بدان نابود شوند و نیكان باقی مانند و كسی از دشمنان اهل بیت (ع) باقی نمانند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 460):
عن ابی حمزة عن ابی جعفر (ع) قال: قال رسول الله (ص): طوبی لمن ادرك قائم اهل بیتی و هو یأتم به فی غیبته قبل قیامه، و یتولی اولیائه و یعادی اعدائه ذلك من رفقائی و ذوی مودتی و اكرم امتی علی یوم القیامة.
به نقل از ابی حمزة از حضرت امام باقر (ع) فرمود: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: خوشا حال آن كس كه قائم اهل بیتم (ع) را ادراك كند و در غیبت او پیش از قیامش اقتداء و پیروی از او نماید و دوستدار دوستانش و دشمن دشمنانش باشد همچون كسی از رفقا و دوستان من و گرامی ترین فرد امتم در روز قیامت باشد.
(كمال الدین و اتمام النعمة ص 365):
عن جابر بن یزید الجعفی قال: سمعت جابر بن عبدالله الانصاری یقول: لما انزل الله علی نبیه (ص): «یا ایها الذین امنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منكم» قلت: یا رسول الله عرفنا الله و رسوله فمن اولی الامر الذین قرن الله طاعتهم بطاعتك؟ فقال (ع): هم خلفائی من بعدی یا جابر و ائمة الهدی بعدی اولهم علی بن ابیطالب (ع) ثم الحسن (ع) ثم الحسین (ع)، ثم علی بن الحسین (ع)، ثم محمد بن علی المعروف فی التویة بالباقر (ع) و ستدركه یا جابر فاذا لقیته فاقرئه منی السلام ثم الصادق جعفر بن محمد (ع) ثم موسی بن جعفر ثم علی بن موسی ثم محمد ثم موسی بن جعفر (ع) ثم علی بن موسی (ع) ثم محمد بن علی ثم علی بن محمد ثم الحسن بن علی (ع)، ثم سمیی و كنیی حجة الله فی ارضه و بقیته فی عباده: محمد بن الحسن بن علی (ع) ذلك الذی یفتح الله عزوجل علی یدیه مشارق الارض و مغاربها و ذلك الذی یغیب عن شیعته و اولیائه غیبة لا یثبت فیها علی القول بامامته الا من امتحن الله قلبه للایمان قلبه للایمان قال جابر: فقلت: یا رسول الله فهل یقع
[ صفحه 550]
لشیعته الانتفاع به فی غیبته؟ فقال (ع): ای والذی بعثنی بالحق انهم لیستضیئون بنوره و ینتفعون بولایته فی غیبته كانتفاع الناس بالشمس و ان علاها سحاب یا جابر هذا من مكنون سر الله و مخزون علم الله، فاكتمه الا عن اهله. الخبر.
به نقل از جار بن یزید جعفی گفت: از جابر بن عبدالله انصاری (رض) شنیدم می فرمود: وقتی كه آیه شریفه: «ای مؤمنین اطاعت خدا و اطاعت پیغمبرش (ص) و اطاعت اولیاء امر خود كنید» بر رسول اكرم (ص) نازل شد. من عرض كردم: یا رسول الله (ص) ما خدا و رسولش (ص) را شناخته ایم اولیای امر كیانند كه خدا اطاعت آنان را به اطاعت شما قرین فرموده؟ فرمود: آنان جانشینان من پس از من باشند ای جابر. و امامان هادی (ع) بعد از من هستند اولشان امام علی بن ابی طالب (ع) سپس امام حسن (ع) پس از او امام حسین (ع) سپس امام علی بن الحسین (ع) پس از او امام محمد بن علی (ع) كه در توریة به باقر معروف و تو ای جابر او را ادراك می كنی و چون ادراكش كنی از من به او سلام برسان پس از او صادق امام جعفر بن محمد (ع) بعد از او امام موسی بن جعفر (ع) پس از او امام علی بن موسی (ع) سپس امام محمد بن علی (ع) پس از او امام علی بن محمد (ص) سپس امام حسن بن علی (ع) پس از او همنام و هم كنیه من حجت خدا در زمین و بقیة خدا در بندگانش امام محمد بن الحسن بن علی (ع) كه خدا با دست او شرقها و غربهای زمین را می گشاید. او از شیعیان و دوستانش غائب می شود غیبتی كه ثابت نمی ماند به عقیده داشتن به امامتش مگر كسی كه قلبش را برای ایمان امتحان فرموده باشد جابر گفت: عرض كردم: یا رسول الله (ص) آیا شیعیانش در غیبتش انتفاعی از آن جناب می برند؟ فرمود: آری قسم به آن كس كه مرا به حق مبعوث فرموده مردم از نور او كسب روشنائی می كنند و اگر چه ابر آن را پوشانده باشد. ای جابر این مطلب از اسرار پوشیده خدا و علم محزون خدا است آن را كتمان كن مگر از راهش. الخبر.
(اثبات الهداة ج 3 ص 469):
عن جار عن ابیعبدالله (ع) قال: یأتی علی الناس زمان یغیب عنهم امامهم فیا طوبی للثابتین علی امرنا فی ذلك الزمان. الحدیث.
[ صفحه 551]
به نقل از جابر امام صادق (ع) فرمود: زمانی به مردم برسد كه امامشان (ع) از آنها غائب گردد ای خوشا حال آنانكه در امر مادر آن زمان ثابت مانند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 475):
عن عبدالله بن سنان قال: ابوعبدالله (ع): ستصیبكم شبهة فتبقون بلا علم یری، و لا امام هدی لا ینجو منها الا من یدعو بدعاء الغریق، قلت: و كیف دعاء الغریق؟ قال: یقول: «یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینك». الحدیث.
بنقل ا زعبدالله بن سنان گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: شبهه ای به شما می رسد و بدون علم و نشانه و بدون امام راهنما باقی می مانید و از آن شبهة نجات و رهائی نمی یابد مگر كسی كه دعای غریق بخواند. عرض كردم: دعای غریق چگونه است؟ فرمود: بگوید: «ای خدا ای بخشاینده ای مهربان ای دگرگون كننده ی دلها قلبم را بر دینت ثابت كن». الحدیث.
(اثبات الهداة ج 3 ص 492):
عن سلام بن المستنیر عن ابی جعفر (ع) فی قول الله عزوجل: (و اعلموا ان الله یحیی الارض بعد موتها) قال: یحییها الله عزوجل بالقائم (ع) بعد موتها یعنی بموتها كفر اهلها و الكافر میت.
بنقل از سلام بن مستنیر از حضرت امام باقر (ع) در تفسیر آیه كریمه: «و بدانید كه خدا زمین را پس از مردنش زنده كند» فرمود: خدای عزوجل زمین را پس از كفرش با دست قائم (ع) به ایمان زنده می كند یعنی كفر ساكنان زمین زیرا كافر حكم مرده را دارد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 496):
عن علی بن الحسین (ع) قال: اذا قام قائمنا اذهب الله عن شیعتنا العاهة و جعل قلوبهم كزبر الحدید و جعل قوة الرجل منهم قوة اربعین رجلا و یكونون حكام الارض و سنامها.
علی بن الحسین امام سجاد (ع) فرمود: به هنگامی كه حضرت قائم قیام نماید خداوند بلا و بلیه را از شیعیان دور می سازد و قلبهای شان مانند آهن تافته محكم می سازد و
[ صفحه 552]
برای هر یك از آنان قدرت چهل مرد عطا فرماید و آنروز حكومت و دیدبانی زمین با آنها خواهد بود.
(اثبات الهداة ج 3 ص 556):
عن علی بن عقبة عن ابیه عن ابی عبدالله (ع) قال: اذا قام القائم (ع) حكم بالعدل و ارتفع الجور فی ایامه و آمنت به السبل و اخرجت الارض بركاتها و رد كل حق الی اهله. الحدیث.
بنقل از علی بن عقبة از پدرش از امام صادق (ع) فرمود: وقتی كه حضرت قائم (ع) قیام كند حكم به عدل نماید در حكومت حضرت ستم از بین برود و راهها امن گردد و بركات زمین زیاد شود و هر حقی به صاحب حق می رسد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 584):
عن ابن مسكان قال: سمعت اباعبدالله (ع) یقول: ان المؤمن فی زمان القائم (ع) و هو بالمشرق لیریه اخاه الذی فی المغرب، و كذا الذی فی المغرب یری اخاه الذی فی المشرق.
بنقل از ابن مسكان گفت: از حضرت امام صادق (ع) شنیدم می فرمود: در زمان حضرت قائم (ع) مؤمن برادر خود را كه در مغرب است اگر خود در مشرق باشد می بیند و همچنین كسی كه در مغرب باشد برادرش را كه در مشرق است مشاهده می كند.
(فوائد السمطین (مخطوط) اثبات الهداة ج 3 ص 640):
عن جابر بن عبدالله الانصاری، قال: قال رسول الله (ص): المهدی (ع) من ولدی اسمه اسمی و كنیته كنیتی اشبه الناس بی خلقا و خلقا، یكون له غیبة و حیرة یضل فیها الأمم یقبل كالشهاب الثاقب یملاءها عدلا و قسطا كما ملئت جورا و ظلما.
بنقل از جابر بن عبدالله انصاری (رض) گفت: حضرت رسول اكرم (ص) فرمود: مهدی (ع) از فرزندان (ع) من اسمه او اسم من و كنیه او كنیه من است و شبیه ترین كسی از جهة خلقت و اخلاق به من می باشد او را غیبتی و حیرتی است كه امت ها در آن گمراه شوند او مانند شهاب ثاقب به سرعت رومی آورد و زمین را پر از عدل و داد می كند چنانكه پر از ظلم و جور شده باشد.
[ صفحه 553]
(اعیان الشیعه ج 2 ص 53):
عن ابی سعید الخدری عن النبی (ص): یكون من امتی المهدی ان قصر عمره فسبع سنین و الا فثمان و الا فتسع تنعم امتی فی زمانه نعیما لم یتنعموا مثله البر و الفاجر یرسل الله السماء علیهم مدرارا و لا تدخر الارض شیئا من نباتها.
بنقل از ابی سعید خدری از رسول خدا (ص) فرمود: مهدی (ع) از امت من است اگر عمرش كوتاه باشد هفت سال یا هشت سال یا نه سال است امتم در زمان او نعمتی بینند كه هرگز هیچكس خواه نیكوكار و خواه بدكار آنگونه نعمت ندیده باشند خدا آسمان را مأمور فرماید كه بر آنان مرتب ببارد و زمین چیزی از روئیدنی خود را ذخیره و ضبط نكند.
(بحار ج 52 ص 309):
عن ابی عبدالله (ع) و ابی الحسن (ع) قالا: لو قد قام القائم (ع) لحكم بثلاث لم یحكم بها احد قبله: یقتل الشیخ الزانی، و یقتل مانع الزكاة و یورث الاخ اخاه فی الأظلة.
حضرت امام صادق (ع) و حضرت امام كاظم (ع) فرمود: چنانچه قائم (ع) قیام كند به سه چیز حكم دهد كه كسی آنگونه حكم نداده باشد: پیرمرد زنا كار را می كشد و مانع زكوة را به قتل می رساند. و از آنچه سایه اندازد به برادر ارث می دهد - ظاهرا مقصود این است كه از خانه ی برادر سهمی به برادر می دهد كه از آن استفاد كند.
(بحار ج 52 ص 338):
روی علی بن عقبة، عن ابیه قال: اذا قام القائم (ع) حكم بالعدل و ارتفع فی ایامه الجور و امنت به السبل و اخرجت الارض بركاتها ورد كل حق الی اهله و لم یبق اهل دین حتی یظهروا الاسلام و یعترفوا بالایمان، اما سمعت الله سبحانه یقول: «و له اسلم من فی السموات و الأرض طوعا و كرها و الیه یرجعون». الحدیث.
علی ابن عقبه از پدرش گفت: چون حضرت قائم (ع) قیام فرماید حكم به عدل كند و در روزگار او ظلم برطرف شود و راه ها ایمن گردد و زمین بركاتش را بیرون دهد و حق هر صاحب حقی بر او برمی گردد و هیچ دینداری باقی نماند مگر آنكه اظهار اسلام كند و اقرار به ایمان نماید. مگر فرموده ی خدای سبحانه و تعالی به گوش تو
[ صفحه 554]
نخورده: «و برای او تسلیم شود هر كس كه در آسمانها و زمین است خواه به میل و خواه به بی میلی و به سوی برگشت داده می شوند». الحدیث.
(بحار ج 52 ص 315):
عن ابی خالد الكابلی قال: قال ابوجعفر (ع): و الله لكأنی انظر الی القائم (ع) و قد اسند ظهره الی الحجر ثم ینشدالله حقه ثم یقول: یا ایها الناس من یحاجنی فی الله فانا اولی بالله ایها الناس من یحاجنی فی آدم فانا اول بآدم، ایها الناس من یحاجنی فی نوح (ع) فانا اولی بنوح، ایها الناس من یحاجنی فی ابراهیم فانا اولی بابراهیم (ع) ایها الناس من یحاجنی فی موسی (ع) فانا اولی بموسی (ع) ایها الناس من یحاجنی فی عیسی (ع) فانا اولی بعیسی (ع)، ایها الناس من یحاجنی فی محمد (ص) فانا اولی بمحمد (ص) ایها الناس من یحاجنی فی كتاب الله فانا اولی بكتاب الله ثم ینتهی الی المقام فیصلی ركعتین و ینشدالله حقه.
بنقل از ابی خالد كابلی گفت: حضرت امام باقر (ع) فرمود: بخدا قسم گوئی می بینم قائم (ع) را در حالی كه به حجرالاسود تكیه داده و خدا به حق خود می خواند سپس فرماید: ای مردم هر كس درباره ی خدا با من احتجاج كند من سزاوارتر به خدایم ای مردم هر كس درباره ی آدم (ع) با من احتجاج كند من از همه كس به نوح (ع) سزاوارترم ای مردم هر كس درباره ی ابراهیم (ع) با من محاجة كند زیرا من از همه كس به ابراهیم (ع) سزاوارترم. ای مردم هر كس درباره ی موسی (ع) با من احتجاج كند به موسی (ع) از هر كس سزاوارترم. ای مردم هر كس درباره ی عیسی (ع) با من محاجة كند من به عیسی (ع) از هر كس سزاوارترم. ای مردم با من درباره ی محمد (ص) احتجاج كند من به محمد (ص) از هر كس سزاوارترم. ای مردم هر كس درباره ی خدا با من محاجة كند من از همه كس به كتاب خدا سزاوارترم سپس بسوی مقام رود و دو ركعت نماز گذارد و خدا به حقش خواند.
(بحار ج 52 ص 335):
روی عن ابی سعید الخراسانی، عن جعفر بن محمد (ع) عن ابیه (ع) قال: اذا قام القائم (ع) بمكة و اراد ان یتوجه الی الكوفة نادی منادیه: الا لا یحمل احد منكم
[ صفحه 555]
طعامان و لا شرابا و یحمل حجر موسی الذی ابنجست منه اثنتی عشرة عینا فلا ینزل منزلا الا نصبه فانبجست منه العیون فمن كان جائعا شبع و من كان ظمان روی فیكون زادهم حتی ینزلوا النجف من ظاهر الكوفة فاذا نزلوا ظاهرها انبعث منه الماء و اللبن دائما فمن كان جائعا شبع و من كان عطشانا روی.
از ابوسعید خراسانی روایت شده از حضرت امام صادق (ع) از پدر بزرگوارش (ع) فرمود: چون حضرت قائم (ع) درمكة مشرفه قیام كند و خواهد كه متوجه كوفه شود. منادی او فریاد بركشد: هان نباید كسی خوردنی و نوشیدنی با خود برگیرد و حضرت سنگ موسی (ع) را كه دوازده چشمه از آن برجست با خود برگیرد و هر كجا فرود آید آنرا جای دهد و چشمه ها از آن برجهد و هر كس گرسنه یا تشنه باشد چون از آن بنوشد سیر و سیراب گردد و آن سنگ توشه آنها باشد تا به نجف اشرف در پشت كوفه فرود آیند از آن سنگ آب و شیر پیوسته بیرون آید هر كس گرسنه باشد و از آن بخو رد سیر گردد و انكه تشنه باشد چون بنوشد سیراب شود.
(بحار ج 52 ص 391):
قال ابوعبدالله (ع): كأننی بالقائم (ع) علی ظهر النجف لا بس درع رسول الله (ص) فیتقلص علیه، ثم ینتفض بها فیستدیر علیه، ثم یغشی الدرع بثوب استبرق ثم یركب فرساله ابلق بین عینیه شمراخ، ینتفض به لا یبقی اهل بلد الا اتاهم نور ذلك الشمراخ حتی یكون آیة له، ثم ینشر رایة رسول الله (ص) اذا نشرها اضاء لها ما بین المشرق و المغرب. الحدیث.
امام صادق (ع) فرمود: گوئی قائم (ع) را در پشت نجف اشرف می بینم كه زره رسول اكرم (ص) را در تن كرده و زره در بدنش چین خورده حضرت آنرا می جنباند در نتیجه چین خوردگی از میان رفته سپس جامه ای از استبرق بر روی زره می افكند و بر اسب ابلق سوار گشته و میان دو چشم اسب خوشه ی خرما یا خوشه انگوری آویخته و آنرا می جنباند هیچ ساكن شهری نمی ماند جز آنكه نور آن خوشه به آنها برسد و این نشانه های برای آن حضرت باشد. سپس پرچم رسول خدا (ص) را گشاید كه نور آن پرچم فراگیر مشرق و مغرب گردد.
[ صفحه 556]